UBERSOY: Argumenty na rzecz cenzury skrajnie lewicowych treści w internecie

Nigdy nie było filozofa lub teoretyka politycznego będącego za „absolutną wolnością słowa”. Tak się składa, że jedyna grupa takich ludzi to niereformowalni autystyści internetowi i nawet oni nie są wierni swoim poglądom w kwestiach osobistych. Jeśli chcesz zgłębić temat, polecam przeczytać mój poprzedni artykuł na Substack.[1]

Pytanie brzmi, gdzie powinna znajdować się granica swobody wypowiedzi? Według jakich standardów moralnych czy praktycznych powinniśmy określić, kiedy czyjeś treści mogą zostać poddane cenzurze? Warunki korzystania z dowolnych mediów społecznościowych określają że jest to moment, w którym dana społeczność staje się celem ataku lub gdy jest ona wykorzystywana do promowania przemocy. Obydwa uzasadnienia cenzury opierają się na zasadzie unikania cierpienia i są nadmiernie nadużywane przez te same platformy. Twierdzę, że niekoniecznie sami przestrzegają tych zasad, jednak biorąc ich za słowo, staje się jasne, że zasady te nie zawsze są stosowane gdy łamie je zaprzyjaźniona z nimi grupa społeczna.

Jeśli spojrzymy na ludzi, których prawo do wolności słowa jest łamane, staje się bardzo oczywiste, że wywodzą się oni w nieproporcjonalnym stopniu z prawicy. Około 82% doktorantów przynajmniej raz przyznaje się do dyskryminowania prawicowców, podczas gdy 91% naukowców popierających Trumpa boi się dzielić swoimi poglądami.[2]

Z drugiej strony lewacy mogą swobodnie mówić co chcą, nie będąc poddawani tym samym drakońskim prawom co my. W rezultacie wielu lewicowców staje się radykałami, ekstremistami i antyliberałami, którzy opowiadają się za skrajnymi represjami wobec swoich przeciwników.[3]

Podczas gdy konserwatyści i libertarianie uważają, że użycie przemocy w celu przerwania przemówienia nigdy nie jest w porządku, wielu LGBT, „demokratycznych socjalistów” i innych wydaje się uważać, że jest to niemal moralny obowiązek.[4]

I chociaż istnieje wiele teorii wyjaśniających dlaczego są tak zawistni, nie będę się nad tym rozwodzić w tym artykule. Teraz ważne jest wiedzieć że robią to z pozycji władzy i że wykorzystują tych, którzy są marginalizowani.[5] Tych, którzy nie mają środków ani zasobów, aby się bronić.[6]

W rezultacie stworzyło to klimat, w którym rozprzestrzenia się tylko jedna narracja i programuje resztę społeczeństwa aby podążała za nią. Powstaje nam pokolenie ludzi, którzy uważają że używanie przemocy, cenzurowanie i niszczenie życia ich przeciwnikowi jest w porządku.[7]

Racjonalny agent w tej sytuacji próbowałby ograniczyć rozprzestrzenianie się postaw, które grożą podważeniem wolności słowa innych członków społeczeństwa. Niestety tak się nie stało, a wiele organizacji pozarządowych i aktywistów w dalszym ciągu atakuje marginalizowaną prawicę - grupę ludzi, która jak już wcześniej ustaliłem, nie tylko stanowi niewielki procent naszej elity[8], ale także faktycznie szanuje wolności swoich przeciwników.[9] Obecnie wartości demokracji i liberalizmu gwałtownie się załamują[10], co jest najbardziej widoczne wśród nieproporcjonalnie lewicowych grup demograficznych.[11]

Niektórzy systemowi liberałowie mogą wskazywać, że prawica jest również niebezpieczna dla demokracji, jednak takie twierdzenia można formułować tylko w odniesieniu do przywódców Europy Wschodniej, podczas gdy polityczna prawica na Zachodzie jest nie tylko bezsilna, ale także wierzy w wolność słowa i wartości liberalne.

Karl Popper, autor „Społeczeństwa Otwartego” zalecał, aby nigdy nie tolerować tych którzy są nietolerancyjni, aby uniemożliwić im zdobycie monopolu na socjalizację następnego pokolenia w nietolerancyjnych i nieliberalnych systemach wierzeń. To już się wydarzyło. George Soros pozytywnie pisał o społeczeństwie otwartym. Przeciwstawiał się nietolerancji, postmodernizmowi i wychwalał zdolność obywateli do mówienia rządowi prawdy. Gdzie on jest teraz, gdy pętle sprzężenia zwrotnego i liberalne normy ulegają całkowitej erozji?

Głównym fundamentem społeczeństwa otwartego jest mechanizm pętli sprzężenia zwrotnego, która w Teorii Systemów jest rozumiana jako ciągły cykl samoregulacji systemu, który bada konsekwencje swojego działania i odpowiednio je modyfikuje.[12]W ramach społeczeństwa zamkniętego „wiatry” feedback’u, za pomocą których informacje początkowe podmiotu mogą zostać przeniesione do systemu i odwrotnie w celu zbadania lub modyfikacji, są poważnie ograniczone, zamknięte lub nawet dają fałszywy wynik. Dobrym przykładem fałszywych wyników, których czasami jesteśmy świadkami, jest interpretacja dysfunkcji społecznej wynikającej z „różnorodności” jako spowodowaną „rasizmem” większości społeczeństwa lub niewystarczającą „różnorodnością”. Przypuszczam, że gdybyśmy cofnęli się ponad sto lat w przeszłość, wiele lewicowych postulatów nie zostałoby wprost przeniesionych do układu społecznego przez agenta, nie mówiąc już o tym, że system ograniczyłby zakres myśli jaki mógłby generować - podobnie do dzisiejszych czasów, nasze systemy myślenia są poważnie ograniczone przez lewicowo zorientowane okno Overtona[13] (przy czym jest to koncepcja, którą ostro skrytykowałem).[14]

W obecnym klimacie politycznym nasza zdolność do samoregulacji i tworzenia trafnej polityki społecznej nie istnieje, ponieważ wiele z naszych pętli sprzężenia zwrotnego (szczególnie na najwyższych szczeblach)[15] zostaje zamkniętych z powodu rosnącej dominacji lewicy. Niezależnie od tego, czy stosowana jest przemoc, otwarta dyskryminacja, zastraszanie, publiczne upokarzanie czy autocenzura, metoda spełnia swoje zadanie. Prawicowcy są systematycznie uciszani, a jedynym sposobem krytyki systemu jest zgoda na jego główny zestaw założeń, z którymi konserwatyści nie mogą się zgodzić.

Skutki tego są złe nie tylko dla nich, ale również dla całego kraju. Podkopują postęp,[16] gospodarkę[17] i zdolność społeczeństwa do radzenia sobie z błędami. Nie możemy funkcjonować jako społeczeństwo, jeśli nie wolno nam uczciwie badać jak w ogóle ono działa. Wolności gospodarcze i osobiste są ze sobą niemal skorelowane w stosunku 1 do 1 i ilekroć coś dzieje się z jednymi wolnościami, następuje upadek następnych wolności, uwzględniając to, że różne systemy są od siebie zależne.[18] Jeśli zmienisz jeden mały element, zmieni się cała nadbudowa. W chwili obecnej lewica i zmieniająca się demografia atakują zarówno wolność kulturalną, jak i gospodarczą, które zastąpią obecną rolę demografii w zarządzaniu złożonymi systemami.[19]

W dzisiejszym środowisku zagrożenie dla liberalnej demokracji, a może i jej resztek, pochodzi ze strony lewicy i zmian demograficznych. Czynniki te nie kładą akcentu ani na wolności osobiste, ani gospodarcze.

Jeśli chcemy naprawić obecny stan rzeczy, musimy zmobilizować nasze siły i nie tylko opowiadać się za wolnością słowa dla nas, ale tak jak radził nam Karl Popper, nie tolerować nietolerancji. Ci, którzy propagują kampanie cancellowania, wyznają że przemoc jest skuteczną bronią przeciwko swemu przeciwnikowi, otwarcie dyskryminują w świadczeniu usług lub zatrudnieniu ze względów politycznych i indoktrynują innym nietolerancję, muszą zostać zwolnieni z jakiejkolwiek zajmowanej przez siebie pozycji władzy.

Ponadto, należy wywierać presję na firmy takie jak Twitter czy Twitch, aby moderowały i cenzurowały skrajne elementy lewicy lub inne powodujące znaczną dysfunkcję społeczną i zagrażające liberalno-demokratycznej umowie społecznej.

Tylko zwalczając ogień ogniem i ograniczając ilość ekstremistycznego szumu informacyjnego w Internecie jesteśmy w stanie odwrócić nieliberalną trajektorię naszego społeczeństwa. Karl Popper nigdy nie opowiadał się za nietolerowaniem marginalizowanej grupy ekstremistów lub radykałów, takich jak Prawica Dysydencka, ale gdy oni stanowią niemal większość lub zajmują ważne pozycje władzy pozwalające jej bezpośrednio zagrażać porządkowi liberalno-demokratycznemu, należy sobie z nimi poradzić, jeśli chcemy aby nasze zachodnie wartości przetrwały.

Oryginalny tekst: https://ubersoy.substack.com/p/the-case-for-censoring-extremist

Znajdziesz nas tutaj!